Sapa

Het is hier nu 6:00 uur en we zijn net terug van Sapa. Beetje moe, weinig geslapen, maar weer een ervaring rijker!

Sapa was prachtig! Overal waar je kijkt rijstvelden en bergen. Echt supermooi! Het was wel weer een heel avontuur, voor mij dan. Milon weet het al, na Marokko en Thailand, maar hiking is niet mijn ding. Ik ben erg bang voor klimmen over rotsen of stenen. Na 10 meter klimmen krijg ik knikkende knieen en benen die aanvoelen als pudding en na 20 meter stop ik, haha.
Maar...het is me gelukt dit keer! Jullie kunnen allemaal erg trots zijn op mij ;)
De eerste dag ging het nog wel. Het had de dag ervoor geregend, dus sommige stukken waren een beetje glibberig. Gelukkig liepen er de hele weg vrouwtjes mee in klederdracht, dus die hielpen je waar nodig. Aan het einde probeerden ze je natuurlijk van alles te verkopen, maar dat deden we wel, na alle hulp.
De tocht was best lang, maar gelukkig was het bewolkt, dus niet te warm.

Eind van de middag kwamen we aan bij de homestay. Hier hebben we gegeten en geslapen. De groep was supergezellig! Een aardige Maleisische jongen ontmoet, waarmee we vanmiddag waarschijnlijk Hanoi gaan verkennen. Ook een Duitse jongen, die al veel reiservaring had en ons tips heeft gegeven voor onze trip. Verder was er nog een Duits gezin en vier Fransen.
En na het eten, jawel hoor, kwam de rijstwijn op tafel! Jeetje, wat is dat spul smerig! Ik heb er dan ook maar twee op (kleine shotjesglaasjes). Maar de rest van de groep bleef maar drinken en drinken. Onze tourguide zei dat we na de eerste fles (0.5l) gewoon om een volgende konden vragen. Toen ze dat zei lachten we haar nog uit, maar op een gegeven moment waren we al bij de derde fles!
En het werd leuker en leuker. Een Fransman die nogal moeite had met het spreken van Engels, sprak het ineens bijna vloeiend, haha. En verhalen dat 'ie had! Hij was al in veel landen geweest en heeft zelfs drie jaar in Transsylvanie gewoond (de puntjes op de e doen het hier niet). Over elk lang had 'ie wel iets te vertellen, over dat 'ie teveel had gedronken. Zo was hij ooit in Sint Petersburg, waar hij met een stel Russen ging drinken. Hij wilde niet onder doen voor de Russen natuurlijk, dus dronk een hele fles wodka. Hij weet niks meer van de avond, alleen dat 'ie 18 km verder wakker werd.
En toen was de derde fles rijstwijn op... Ze hadden niks meer. Dus ging de Fransman op pad. Haha, na al zijn verhalen waren we er niet meer zo gerust op dat 'ie ook weer terug zou komen. Maar na tien minuten kwam hij terug! Met een nieuw flesje rijstwijn! Deze was zo mogelijk nog viezer dan de vorige!
En we bleven maar proosten, de ene na de andere: ' to the new king of Holland, Willem-Alexander', 'to my son', enz. enz.

We hebben die nacht prima geslapen (ra ra, hoe zal dat komen..?) op de slaapzaal. 's Ochtends stonden er heerlijke pannenkoeken en bananen voor ons klaar. Tijd voor de volgende trekking! 6 km dit keer.
Meteen na vertrek begon het te regenen. Oei... In het begin ging het nog wel, maar later was er alleen maar modder. En dat voor 'Held van den Heuvel'! De weg was erg steil, dus het was erg zwaar en moeilijk.
Maar, we hebben het gehaald! En ik heb maar 1 keer met m'n armen over elkaar gestaan ('Ik ga echt niet verder'). Cher, op dat moment was ik net Zoe: 'Ga ik echt niet doen hoor', haha!
Maar....op een gegeven moment werd al dat glibberen en glijden echt leuk! De vrouwtjes hielpen ons weer goed. Een keer stond ik bijna in de split, m'n linkerbeen bleef maar glijden en glijden, terwijl m'n rechtervoet bleef staan. Onze voeten waren helemaal vies, maar we hebben alleen maar gelachen! Het was zo grappig om iedereen te zien glijden!

Nu zitten we in het hostel, te wachten tot we kunnen ontbijten en douchen. Omdat we vanavond weer met de nachttrein verder gaan, boeken we nu geen hostel. Morgen zullen we dus wel helemaal gebroken zijn, na twee nachten treinen, maar daarna kunnen we weer in een hostel/hotel slapen.

We horen erg veel goede verhalen over Hoi An, waar we over een paar dagen zullen zijn! We kijken er naar uit!